Informacja dla hodowców drobiu
Powiatowy Lekarz Weterynarii w Lublińcu w związku z bardzo niekorzystną sytuacją dotyczącą grypy ptaków oraz stwierdzeniem pierwszego ogniska w województwie śląskim w powiecie raciborskim przekazuję informację o zasadach bioasekuracji dla wszystkich hodowców drobiu przyzagrodowego oraz gołębi.
ZALECENIA DLA HODOWCÓW DROBIU – CHÓW PRZYZAGRODOWY:
- karmienie i pojenie drobiu w pomieszczeniach zamkniętych, do których nie mają dostępu ptaki dzikie,
- przetrzymywanie drobiu na ogrodzonej przestrzeni, pod warunkiem uniemożliwienia kontaktów z dzikim ptactwem,
- odizolowanie od innego drobiu kaczek i gęsi,
- przechowywanie paszy, w tym zielonki, w pomieszczeniach zamkniętych lub pod szczelnym przykryciem uniemożliwiającym kontakt z dzikim ptactwem,
- unikanie pojenia ptaków i czyszczenia kurników wodą pochodzącą spoza gospodarstwa (głównie ze zbiorników wodnych i rzek),
- zgłaszanie lekarzowi weterynarii, wójtowi burmistrzowi i innym organom władzy lokalnej zaobserwowanego spadku nieśności lub nagłych, zwiększonych padnięć drobiu,
- po każdym kontakcie z drobiem lub ptakami dzikimi umycie rąk wodą z mydłem,
- używanie odzieży ochronnej oraz obuwia ochronnego przy czynnościach związanych z obsługą drobiu,
- osobom utrzymującym drób w chowie przyzagrodowym, aby nie były zatrudniane w przemysłowych fermach drobiu.
ZALECENIA DLA HODOWCÓW GOŁĘBI:
- karmienie i pojenie gołębi w sposób wykluczający dostęp ptaków dzikich,
- przechowywanie paszy w pomieszczeniach zamkniętych lub pod szczelnym przykryciem uniemożliwiającym kontakty z dzikim ptactwem.
Ponadto pragnę przypomnieć, że przenosicielem wirusów grypy są ptaki dzikie, przede wszystkim gatunki związane ze środowiskiem wodnym, czyli kaczki, gęsi i łabędzie. Drób może się zakazić jeśli korzysta z tych samych siedlisk, np. zbiorników wodnych albo pastwisk, gdzie bytowały dzikie ptaki. Nie jest przy tym konieczne, aby użytkowania tych miejsc odbywało się w tym samym czasie. Wirus może bowiem przeżyć w wodzie i innym wilgotnym środowisku przez wiele dni, a nawet tygodni, szczególnie w niskiej temperaturze. Tak więc zbiorniki wodne, na których przebywały dzikie ptaki, mogą być w miesiącach jesienno-zimowych długotrwałym źródłem zakażenia dla drobiu. Należy jednak pamiętać, że do zakażenia może dojść nie tylko wtedy, gdy wypuszczany na zewnątrz drób będzie korzystał z tych samych siedlisk co ptaki wolno żyjące, ponieważ wprowadzenie do gospodarstwa słomy lub zielonki zanieczyszczonych odchodami zawierającymi wirus może być przyczyną zachorowania.
Dlatego jest niezwykle istotne, aby w okresie wysokiego ryzyka (w okresie wiosennych i jesiennych wędrówek dzikich ptaków) nie tylko utrzymywać ptaki w zamknięciu, ewentualnie na ogrodzonych i ściśle kontrolowanych wybiegach, ale należy też właściwie zabezpieczyć słomę pod szczelnym przykryciem lub dezynfekować z zewnątrz baloty środkami dezynfekcyjnymi, które można stosować w obecności ptaków.
